બેઉ ફસ્યાં

બેઉ ફસ્યાં

યાદ છે એક દિ' હું અને તું સામસામે મળ્યાં,

ને છાના છપના મરક મરક હસ્યાં.

તું આમ આવી રહી હતી,

હું તેમ જઈ રહ્યો હતો

ન કોઈ મારી આગળ હતું,

ન કોઈ તારી પાછળ હતું

બસ એટલામાં બેલ વાગ્યો

ને ક્લાસના બંધ બારણાને ધક્કો લાગ્યો.

ખળભળાટ માં  માંડ માંડ ત્યાંથી ખસ્યાં,

ને  મિત્રો બોલી ઉઠયા; ‘ચાલો હવે આ બેઉ ફસ્યાં’.

(પંકજદાંડી)