ઉઘડતી સ્કુલની વહેલી સવારે,
પ્રથમ આપણાં નયન ટકરાયાં
ટનટન વાગતા બેલની સાક્ષીએ,
પછી આપણાં હૈયાં જકડાયાં.
કર્યા મનસૂબા આપણે એકમેકને ચાહવાના
પણ નો'તી ખબર દોસ્તો જ આપણને નડવાના.
અકસ્માતે ય આપણે એકબીજાને નો'તા અડયા
કોણ જાણે કેમ પણ આપણે સંબંધમાં કાચા પડયા
પછી દિવસો વિતતા ગયા, કેલેન્ડરના પાનાં ફરતાં ગયાં
ન કોઈ વાત થઇ, ન તકરાર થઇ,જોતજોતામાં સ્કુલ પૂરી થઇ
સાગરમાં સરોજ અને અમાસમાં જ્યોત્સના શોધતાં રહયાં.
ભેગા થયા વિના જ છૂટાં થયાં, ને હજુય ભાગ્યને કોસતાં રહયાં.
(પંકજદાંડી)
No comments:
Post a Comment