હે અષ્ટભાર્યા !
મધરાત થવા આવી,
પણ મનમાં એક ઉચાટ છે.
જે જીવન જીવવા હું પૃથ્વી પર આવી,
એ તો હજુ હું જીવી શકી જ નથી.
મેં કેટલીય રાતો મારા હૃદયસંગીતની શોધમાં
વિતાવી છે.
પણ પવનની એકાદ બે લહેરખી સિવાય,
મારા પ્રેમ પરિમલ નો ભંડાર અણઉઘડ્યો જ રહ્યો
છે.
ક્યારેક મને સંભળાય છે,
મારા મહેલ પાસેથી પસાર થતા
તમારા આછા પદધ્વનિનો ઝંકાર.
હમણાં જ ડોરબેલ વાગશે એમ માની,
દરવાજે ઉભી રહી જાઉં છું.
હે નાથ !
હું આપણા અમર પ્રેમનું ગીત ગાવાની પ્રતીક્ષામાં
છું.
પ્રતીક્ષા એ જ મારો જીવનમંત્ર છે.
હું આઠમી પટરાણી છું અને આજે આઠમ છે.
આવશો ને નાથ ??
મારી પ્રતીક્ષાનો સમય છેક પરોઢ સુધીનો છે.
લિ. તમારી લક્ષ્મણા
No comments:
Post a Comment